dinsdag 23 oktober 2012

Nederland multicultureel niet dankzij maar ondanks de politiek


De multiculturele samenleving leeft niet meer………. in de hoofden en harten van de politici, wel te verstaan! Praktisch alle politici hebben afscheid genomen van dit ideaal. De druk van –eerst- een aantal linkse politici en intellectuelen en –later- (extreem)- rechts is kennelijk zo groot dat niemand meer het woord multiculturalisme in de mond durft te nemen. Het podium voor het debat hierover wordt volledig gedomineerd door de profeten van de assimilatie. Zo kon in Nederland, een paar jaar geleden, minister Verdonk rustig haar onzinnige “bloemkooldemocratie” uitroepen: “Als de meerderheid besluit om bloemkool te eten dan moet iedereen aan de bloemkool, zo simpel is het!” vond ze. In Frankrijk ging Sarkozy nog verder dan de eettafel en verbood de hoofddoek op school voor moslimmeisje  En in Duitsland ging zelfs Bondskanselier Merkel- toch een verstandige vrouw!- om. “De multiculturele samenleving is mislukt” zei ze, niet zolang geleden. De demissionaire VVD- staatssecretaris voor cultuur en onderwijs Halbe Zilstra heeft –als knecht van Wilders- alle voorzieningen en projecten kapot gemaakt die ruiken naar diversiteit, allochtonen, en multiculturaliteit. 

Mij beperkend slechts tot bovengenoemde voorbeelden, moet ik- tot mijn grote verbazing- vaststellen dat deze en nog meer politici – ook van links- kennelijk zover gaan met hun opportunisme dat ze – om de extreem- rechtse electorale stem koest te houden- zelf de werkelijkheid ontkennen. Immers, de werkelijkheid is multicultureel. Men hoeft alleen maar de straten van de eigen steden op te gaan om te zien en te ruiken hoe Nederland multicultureel is geworden. En niet allen maar op straat, ook in het leger, de ambtenarij, het toneel, de films, de ondernemingen, de medische wereld, de advocatuur, de sport, de mode, is Nederland niet meer het Nederland van de jaren ’50.

De toekomst van Nederland is gekleurd. Alleen gekleurd zal Nederland winnen. Gelukkig laat iemand als Van Gaal zich niet door extreem- rechts aansturen. Hij kiest bewust voor een gekleurde Nederlandse voetbalteam om te werken aan de toekomst. En hij heeft nu al alle wedstrijden gewonnen! Onze belangrijkste les uit de ontwikkelingen van de laatste jaren is duidelijk: als Nederland niet alleen in kleur en geur maar vooral in maatschappelijke, sportieve, culturele, politieke en economische posities, multicultureel is geworden dan is het niet dankzij maar ondanks de politici van het laatste decennium! 

Mohamed Rabbae
Landelijk Beraad marokkanen

maandag 15 oktober 2012


Schrijver Vuijsje met de dood bedreigd

AMSTERDAM - Robert Vuijsje is met de dood bedreigd nadat bekend werd dat hij maandagavond een radio-interview zou geven in Amsterdam.

Dat meldt AT5.
Vuijsje is de schrijver van het boek Alleen maar nette mensen, dat inmiddels ook als film te zien is in de Nederlandse bioscopen.
Het boek is omstreden omdat het een stereotype zou schetsen van zwarte mensen. Juist om deze reden werd Vuijsje door een lokaal radiostation in de Amsterdamse Bijlmer, Radio Mart uitgenodigd voor een gesprek.

Aankondiging

De aankondinging van het interview leidde tot heftige reacties bij de luisteraars waarvan enkelen lieten weten Vuijsje 'een kopje kleiner te maken'.
Programmamaker Guilly Koster bevestigt tegenover AT5 doodsbedreigingen te hebben ontvangen en deze dusdanig serieus te nemen dat ze besloot het interview met Vuijsje op een geheime locatie te houden.
''Dit is niet zoals het zou moeten gaan in Nederland'', reageert Vuijsje bij AT5 op de bedreiging. ''Ik heb wel eerder heftige reacties gehad op mijn boek, maar dit heb ik op deze manier nog nooit meegemaakt. Ik ben wel geschrokken, maar kan nog niet echt plaatsen hoe serieus dit is.''

De groep, grootste vijand van de samenleving



De groep, grootste vijand van de samenleving!

Na dertien jaar in Nederland begrijp ik nog steeds niet waarom multiculturaliteit een gespreksonderwerp moet zijn. Waarom vraagt het zoveel aandacht en inzet? Multiculturaliteit is vanzelfsprekend. Je woont nu eenmaal naast elkaar en de samenleving is geen simpele zaak, maar dat komt niet noodzakelijkerwijze voort uit de uiterlijke en culturele verschillen tussen mensen met verschillende achtergronden. Een individu kan ook lijden onder maatschappelijke druk, maar als we ons met een groep verbinden, ervaren we dat lijden heviger en voelen we ons massaal gekwetst.
Kwetsen is op de eerste plaats een kwestie van onzekerheid. Er zijn echter ook mensen die zich nooit aangesproken voelen door aanvallen op de groep omdat ze zich al lang van hun groep hebben bevrijd.

In mijn wijk ontstaan regelmatig conflicten tussen buren. In eerste instantie zou men denken dat het om discriminatie tussen groepen gaat, maar zodra je wat objectiever kijkt, ontdek je dat iedereen wel eens de ander pest of zich op zijn naaste afreageert. We hebben de neiging om onenigheden tussen individuen binnen een groep te tolereren, terwijl we conflicten tussen groepen van verschillende achtergronden en nationaliteiten meteen in de categorie discriminatie rangschikken.

Maak jezelf los van de groep!

De woedende reacties op politici, schrijvers en wetenschappers die taboes willen doorbreken, zijn vaak groter dan de naar voren gebrachte onderwerpen. Fanatici ontwijken de kern van de zaak met de bedoeling een gevoelig onderwerp onbesproken te houden. Is het niet transparanter wanneer ze op het onderwerp ingaan?
Groepen houden vaak essentiƫle onderwerpen onbespreekbaar. En dat wekt achterdocht bij de buitenstaanders.
Het is de overgevoeligheid ten opzichte van de eigen overtuigingen die de mens tot slaaf maakt. Daarin speelt de groepsmacht een grote rol. Mensen voelen zich sterk in de groep. Maar die afhankelijkheid verzwakt het individu en daarom ook de groep.
Het individu heeft een plicht om zaken zelf te ontdekken. Als hij alles kritiekloos overneemt, vindt er geen ontwikkeling plaats. En hij loopt altijd een van twee gevaren: of hij gelooft wat hij niet kent, of hij volgt wat hij niet gelooft.

De groep verplicht de individuen te boeten voor elkaars fouten. Zo staan overal ter wereld groepen tegenover elkaar. En dit kan uitlopen in oorlog en genocide omdat individuen zich gedwongen voelen achter de groep te staan en offers te brengen. Maak je daarom los van de groep en durf het leven alleen in te gaan.

Natuurlijk is het de bedoeling dat individuen naar elkaar toegroeien, maar zolang dit beperkt blijft binnen de eigen culturele groep, en die groep zich naar buiten gesloten opstelt, kan dat provocerend werken op buitenstaanders. Sommige groepen mengen zich nooit met anderen. Net als niet-mengbare vloeistoffen. Hoe vaak je ze ook schudt, ze scheiden zich.
  
Hoge verwachtingen 

Wat de zaak ingewikkelder maakt, is dat mensen hoge verwachtingen van elkaar hebben die de samenleving geen stap vooruit helpt. Het is totale onzin als we van allochtonen verwachten dat ze de autochtoon in alles imitteren. Even onzinnig is dat we van de autochtonen absolute tolerantie verwachten.
Bij ons in de wijkschool doen veel Marokkaanse en Turkse ouders mee aan Sinterklaas om hun integratievermogen aan de juffen te tonen, terwijl twee derde van mijn autochtone vrienden geen Sinterklaas vieren. Ooit vroeg de juf van mijn dochter wat ik tegen Sinterklaas had. Ik zei dat Sinterklaas een leugen was. De juf schrok en voelde zich beledigd. Ze begon in wij-vorm te spreken, wat mij uitermate irriteert. Ze zei: ‘Wij verwachten evenveel respect voor onze feesten als wij tonen voor jullie Suikerfeest.’ Juffrouw verwachtte zeker ook dat wie niet in haar Sinterklaas gelooft, altijd een Mohammedaan moest zijn, terwijl ik helemaal geen moslim ben. Maar hoe dan ook, mijn dochter geloofde mij nooit. Ze luisterde naar haar juf en ze zette haar schoentje er netjes bij. In plaats van dat ik verwachtingen zou hebben van de school (uiteindelijk draait het om mijn kind) moest ik tegen mijn kind liegen om de maatschappij tevreden te stellen.
Weken later kwamen de ouders met het kerstfeest de openwijkschool binnen met schalen vol multiculti-lekkernijen. Nadat Fahima vier stukjes pizza uit de schaal van Karima naar binnen had gegooid, ontdekte ze dat er varkensvlees in zat. Er volgde een kots-golf, gevolgd door groepsverwijten, want het eten van alle Karima’s wereldwijd moet per se halal zijn.

Daad Kajo.

Daad Kajo is auteur van het boek De verleider van Damascus. Meer informatie op http://www.daadkajo.nl/